ο Nicolas και το "Σύκο"

Αυτές τις μέρες/νύχτες θα προβληθούν σε καμιά 10ριά πόλεις της χώρα βραβευμένες ελληνικές ταινίες στο πλαίσιο της γιορτής των 10 χρόνων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η πιο κοντινή μας μάλλον είναι τα Τρίκαλα (σύντομα θα ανακοινωθεί το πότε).
Ανάμεσα σ' αυτές που θα προβληθούν είναι και το βραβευμένο "Σύκο"(2015) του Νικόλα Κολοβού.

Περιμένοντας τη νέα δουλειά του Νικόλα!

"το άλογο που" ...είμαστε

Από τότε που παρακολούθησα για πρώτη φορά το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέσα μου υψώνεται νίκη των ταινιών τεκμηρίωσης έναντι της μυθοπλασίας. Σαν το σενάριο της πραγματικότητας να μου φαίνεται πιο συναρπαστικό, πιο ζεστό, να με τραβάει.
Γι' αυτό και το ντοκιμαντέρ αυτό θα 'θελα να το δω: "Το άλογο που είμαι" του Μένιου Καραγιάννη*

____________
*Ο Μένιος Καραγιάννης γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Στα δεκαεφτά του έφυγε από την Ελλάδα και έζησε στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στη Σουηδία. Σπούδασε κινηματογράφο στη Στοκχόλμη, όπου και εργάστηκε ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και σύμβουλος επικοινωνίας. Ύστερα από είκοσι χρόνια περιπλανήσεων επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεχίζει να γράφει, να πλάθει ιστορίες, να συνθέτει εικόνες, άλλοτε ως σκηνοθέτης άλλοτε ως συγγραφέας. Έχει δουλέψει με ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πρόσφατα ολοκλήρωσε μια τριλογία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, όπου περιγράφονται τρεις ιδιαίτερες προσωπικότητες. Πρώτη ταινία είναι το “Σκάπετα”, δεύτερη το “ΑΡΙΚΑ. Α.” και τρίτη το «Lowland”, με επίσημες συμμετοχές στα δυο τελευταία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν τα ντοκιμαντέρ: «33.333 – Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» (2016) και «deadline» (2017).