Τον JoLa τον ξέρετε όλοι/ες. Εννοώ πως ακόμα κι αν δεν αναγνωρίζετε τον ίδιο στο δρόμο, σίγουρα θα έχετε δει έργο σε κάποιο τοίχο της πόλης. Μια τελευταία του φωτογραφία και το σχόλιό του "λατρεύω τον ουρανό της πόλης" ήταν η αφορμή για να σκεφτώ κάποια πράγματα:
1. Ό,τι καλύτερο έχει η πόλη μας είναι ο ουρανός της, γι' αυτό και θέλουμε όλοι/ες να πετάξουμε προς αυτόν και να φύγουμε μακριά.
2. Θυμήθηκα μια παλιά ιστορία με το μοναδικό βοσκό που έμπαινε παλιότερα στο στρατόπεδο, που τον βρήκε στα χόρτα ανάσκελα ένας στρατιώτης και μες στην αγωνία του μην έπαθε τίποτα, τον ρώτησε: "Τι κάνεις;!" Κι εκείνος ατάραχος του λέει: "Κοίτα πώς τρέχουν τα σύννεφα!"
3. Ο JoLa έχει μανία με τους ουρανούς. Μάλλον η θέση όπου τοποθετεί το tag του, την υπογραφή του είναι μια πρόταση θέασης, ένα ειδικό standpoint of view.
Τον ευχαριστούμε που το κάνει αυτό για μας.
2. Θυμήθηκα μια παλιά ιστορία με το μοναδικό βοσκό που έμπαινε παλιότερα στο στρατόπεδο, που τον βρήκε στα χόρτα ανάσκελα ένας στρατιώτης και μες στην αγωνία του μην έπαθε τίποτα, τον ρώτησε: "Τι κάνεις;!" Κι εκείνος ατάραχος του λέει: "Κοίτα πώς τρέχουν τα σύννεφα!"
3. Ο JoLa έχει μανία με τους ουρανούς. Μάλλον η θέση όπου τοποθετεί το tag του, την υπογραφή του είναι μια πρόταση θέασης, ένα ειδικό standpoint of view.
Τον ευχαριστούμε που το κάνει αυτό για μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου