λάμψη / λάσπη

1.

Λαμπιόνια εορταστικά. Ακόμα και κει που πάψαν τα φώτα του δρόμου τη νύχτα της 18ης Σεπτέμβρη.

Τα παπούτσια των διαβατών στα νότια της πόλης κουβαλούν τη μνήμη της πλημμύρας. Οι ρόδες των ποδηλάτων κολλούν, όπως και το μυαλό σε κείνες τις εικόνες.

Λαμπιόνια εορταστικά. Τα παιδιά χαμογελούν.

2.

Δυο χωριά ερίζουν για τη χωροθέτηση του μυκηναϊκού τάφου, με αφορμή την ανακοίνωση της περίφραξής του. Ενός ρημαγμένου, ταλαιπωρημένου μοναδικού μνημείου που δεν μπορούμε καν να επισκεφτούμε τη δόξα του. 

Πολύς κόσμος θεώρησε λάμψη στη λάσπη της εποχής που ζούμε την περίφραξη. Δηλαδή παντεσπάνι.

Άντε να πάει ο παλιός ο χρόνος! Next!

η επιστροφή του Πακ-Μαν

 Πόσα χρόνια, άραγε, έχει η πόλη της Καρδίτσας να εμφανιστεί σε πλάνα κινηματογραφικής ταινίας; Ακόμα κι εκείνη της I LOVE KARDITSA δεν είχε πλάνο από την πατρίδα.

Είδαμε την ασπρόμαυρη ταινία "Η Οδύσσεια του Vasy" στη διαδικτυακή προβολή/συμμετοχή στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μια αυτοαναφορά στην αγωνία ολοκλήρωσης της δημιουργίας ενός σεναριογράφου ώστε να βρει κινηματογραφικό παραγωγό.

Ισπανία> Γαλλία> Ιταλία> Αλβανία> Ελλάδα> Καρδίτσα.

Μια Ισπανία με χαρακτήρες σαν να βγήκαν από πλανόδιο θίασο τσίρκο ή παραλλαγής ταινίας του Κουστορίτσα. Ο Ευρωπαϊκός νότος δυναμώνει τις φωνές του μέσα από την ταινία:

Πλήθος καλοστημένων χαρακτήρων σε ένα καλοπλεγμένο σενάριο με κοινωνικές απολήξεις, που δε βιάζεται να σου λύσει απορίες: Ο Ισπανός παππούς (92) που δίνει τη χρονική σκυτάλη στην Καρδιτσιώτισσα γιαγιά του Βασίλη.

Ένας Βασίλης φερμένος από την παιδική του ηλικία στην οποία επιστρέφει: Εκείνος ο πελώριος γίγαντας -σαν μαριονέτα από το Sesame Street- που αναγκάζεται να ζήσει δύσκολα στο παράλληλο πανέμορφο σύμπαν: η καθημερινότητα της κατώτερης τάξης μες στον καπιταλισμό.

Και τα φτωχά Βαλκάνια που βαυκαλίζονται πως προοδεύουν. Σαρκασμός. Πραγματικότητα. Τα τοπία που σαν χαρτιά της τράπουλας μπερδεύονται μπρος στα μάτια του θεατή. Εδώ η Ελλάδα, εκεί η Αλβανία, πού είναι η Καλαμάτα;

Ισπανικά και γνήσια Καρδιτσιώτικα, όσο γνήσιοι  κι οι πρωτότυποι χαρακτήρες γονείς-γιαγιά του Βάση που υποδύονται τους εαυτούς τους. Ένα κράμα μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης, που δημιουργούν ένα υβριδικό είδος ταινίας δρόμου (road movie) που νοιάζεται για την περιφέρεια -rural-  πιο πολύ από το αστικό κέντρο.

Πώς θα είναι -άραγε- το σενάριο της επόμενης ταινίας; Κάηκε ο κρυμμένος άσσος που υπήρχε στο μανίκι του Βασίλη; Δηλαδή η αυτο-καταγραφή ή αυτο-εθνογραφία του; Μια άλλη εκδοχή καταγραφή της ζωής στην Καρδίτσα του 2019, με το σούβλισμα του πασχαλινού αρνιού και τα παραδοσιακά οικογενειακά τραπέζια-μαζώξεις όπου αποκαλύπτονται τα πιο μεγάλα θέματα. Μια μελέτη πάνω στην καρδιτσιώτικη οικογένεια, που ο Βασίλης στους τίτλους τέλους παραδέχεται: "Θα είστε πάντα το σπίτι μου". Μια εξομολόγηση, παραδοχή που ο ίδιος την έκανε με μια ταινία.

Τυχερή η πόλη της Καρδίτσας που έχει το πιο επικαιροποιημένο βιντεο-κλιπ της με μουσική υπόκρουση Παύλου Παυλίδη.

Πρέπει η ταινία να παιχθεί υπαίθρια (ελέω κορονοϊού) κι αν όχι στη γειτονιά του Βάση με μια αυτοσχέδια πάνινη οθόνη, τουλάχιστο στο θερινό μας σινεμά.

------------

Εδώ άλλο δημοσίευμα σε τοπικό/καρδιτσιώτικο site για την ταινία.

Εδώ πληροφορίες στο IMDb.

Εδώ το επίσημο site της ταινίας.

18-19 Σεπτεμβρίου 2020: η πόλη πλημμυρίζει!

 Ήθελα πριν κάνω κάποια άλλη ανάρτηση (χρονικά) να καταγραφεί στο ιστολόγιο η βραδιά της πλημμύρας. Καταγράφτηκαν, φωτογραφήθηκαν πολλά. Σημειώνω εδώ μερικές σκόρπιες σκέψεις και πριν από αυτές το post του Δήμου Καρδίτσας:

Πλημμυρίζει η πόλη. Έσπασε το ανάχωμα σε δύο σημεία στον ποταμό Καράμπαλη. Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Όσοι βρίσκονται σε υπόγεια, ημιυπόγεια και χαμηλά σημεία να κινηθούν σε ψηλά σημεία. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζονται οι ανατολικές και νότιες συνοικίες της πόλης.

> Τα ποτάμια επισκέφτηκαν την πόλη.

>Χάος. Στο Δημαρχείο δεν έχουν καν γεννήτρια ηλεκτρικού ρεύματος.

>Νερά παντού: έρχονται ή λιμνάζουν;

>Πολίτες στη θέση του κράτους. Άνθρωποι να κινούνται χωρίς ασφάλεια μες στο νερό.

>Η αλληλεγγύη έσωσε κόσμο. Ξέραμε πού μένανε ανήμποροι και τους σώσαμε. Η καλοτυχία της επαρχιακής πόλης. Εκείνη η νύχτα κρύβει πολλές ιστορίες αλληλεγγύης. Και τα επόμενα πρωινά, επίσης.

>Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη. Μην πας στο κέντρο. Θα κλαις.

>Καρδίτσα: Πόλη να (μη) ζεις.

>Είδα να πίνουν καφέ λίγα μέτρα μακριά από κει που ξελασπώνανε. Φρίκη tour: Πάμε να δούμε!

>Γαλότσα: απόλυτο trend.

>Ρούσσο: Το πρώτο χτύπημα. Γυναικόπαιδα επιβιβάζονται σε όχημα της Πυροσβεστικής. Πρόσφυγες σε διπλανό χωριό. Φιλοξενούνται σε σπίτια.

>΄Εμποροι: Γιατί δε μας είπαν να μαζέψουμε τα ισόγεια/υπόγεια.

>6:20 το απόγευμα _ Στο ύψος του "Σαλέ" το ποτάμι βγαίνει απειλητικά στο δρόμο.

> Λάσπη. Σκόνη. Σκουπίδια τα υπάρχοντα.

>Αύριο;

το δέντρο, αυτός ο άγνωστος x

Τα δέντρα σου μιλούν, κάτι θέλουν να σου πουν. Μην τα προσπερνάς έτσι!
Όλοι μας έχουμε να πούμε μια ιστορία που να σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο δέντρο ή να έχουμε ένα αγαπημένο δέντρο που ίσως βρίσκεται στην αυλή μας ή σε κάποια άλλη αυλή ή σε έναν δημόσιο χώρο της πόλης ή μιας άλλης πόλης.

Υπάρχει ένα συγκεκριμένο δέντρο που είναι συνδεδεμένο με τον ζωγράφο Δημήτρη Γιολδάση. Πρόκειται για μια φτελιά / έναν φτελιά στο χωριό Ρούσσο.

Δημήτρης Γιολδάσης, Ρούσσο, ελαιογραφία σε χοντρή λινάτσα, 81,2 x 116,5 εκ. (αρ. εισ.: 3362), από την εικαστική συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης Καρδίτσας

Κι αν οι άνθρωποι φεύγουν, τα δέντρα μένουν. Έτσι, ακόμη και σήμερα στο χωριό οι άνθρωποι μιλούν για το δέντρο του Γιολδάση και το φροντίζουν.

 

Παράπλευρη ωφέλεια: Οι ζωγραφικοί πίνακες ως και ιστορικά τεκμήρια.

>Δες έναν πίνακα τοπίου και βρες το σημείο!

Αραιώστε στο Παλέρμο!

Είναι ιστορικό γεγονός! Όχι μόνον οι μέρες καραντίνας που ζούμε στην Ελλάδα, αλλά και οι στιγμές όπως: Περιπολικό και πυροσβεστικό όχημα να προσπαθούν να διώξουν τον κόσμο από το Παλέρμο! Από αύριο -λέει- ως 10 άτομα συναθροίσεις!!!

μια πόλη πρώτης/τρίτης ηλικίας

ΑΝΘΡΑΚΑΣ
Από χρόνια, διερευνώντας διάφορες περιόδους και μέσα από την ενασχόλησή μου με τη "δημοσιογραφία", κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτή η πόλη είναι ή για πολύ μικρούς: παιδιά που νιώθουν ασφάλεια εντός της και έφηβους που νιώθουν πως τους πνίγει για να την κοπανήσουν μετά ή για πολύ μεγάλους: απόστρατους, απόμαχους, κουρασμένους.
Ενδιάμεσα, η μεταπρώτη ή προμέση ηλικία απούσα.
Θυμάμαι που το διαπίστωνα διαβάζοντας για την εκπληκτική παρέα των ιδρυτών της Λαϊκής Βιβλιοθήκης (1930s), καθώς πολλά από τα επώνυμά τους έχουν εξαφανιστεί από την πόλη, όπως και άλλων τινών.
Κι απόμεινε στην πόλη μια μέση ηλικία ανθρώπων, αυτών που ανατρέφουν την πρώτη ή φροντίζουν την τρίτη. Συντήρηση, παράδοση, επανάληψη. Πάμε πάλι: Συντήρηση, παράδοση, επανάληψη. Κι ύστερα η πρώτη ηλικία να ξαναγίνει μεταπρώτη ή προμέση και να αποχωρήσει.

ΥΔΡΟΓΟΝΟ
Πρόσφατα αγαπημένα παραδείγματα 2 ηθοποιών:

Αθανασία Κουρκάκη (πέρασε και στις Άγριες Μέλισσες)

Βασίλης Μαγουλιώτης (υποψήφιος για βραβείο Χορν) 

ΤΡΙΑ
Αγάπη γι' αυτούς που κυνηγούν το όνειρό τους.

χειμώνας στο Φανάρι

Μεσημέρι χειμώνα, λιακάδα, πριν κρυφτεί ο ήλιος. Το Φανάρι στέκει ήσυχο, σχεδόν σβηστό, αλλά όχι άδειο.

 

Δεν έβγαλα φωτογραφία το εγκαταλειμμένο κτίριο του Γυμνασίου. "Την καλύτερη θέα μας έκλεισε".

καρυο_θραύση

Φτωχή επαρχία: παράσταση "Καρυοθραύστη" και μεις με ρώσικα μπαλέτα, στο παραγεμισμένο (παλιό/μικρό) κλειστό γυμναστήριο της πόλης (ανήμερα Χριστουγέννων), με την πλαστική καρέκλα ως μεταμοντέρνο σκηνικό και τις αφόρητες επιτοίχιες διαφημίσεις (αυτοί οι χορηγοί!) και τον ανύπαρκτο εξαερισμό.
ΚΙ ΟΜΩΣ: Απομονώνοντας στιγμιότυπα, πιθανό στο φιλμ των παιδικών αναμνήσεων να έγραψε μια όμορφη μελλοντική φωτογραφία (όπως λέει μια αγαπημένη φίλη / ποιήτρια).
Αλλά, θεωρώ, πως ο κόσμος της Καρδίτσας αξίζει έναν καλύτερο χώρο, γι' αυτό και τον αναζητά φεύγοντας από αυτή.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ κινηματογράφος ...σχολική αίθουσα

Το σινεμά είναι υπέροχο! Όχι μόνον ως τέχνη, διαδικασία παραγωγής, αλλά κι ως πρακτική παρακολούθησής του στη σκοτεινή αίθουσα με τον κατάλληλο ήχο. 

Παρακολουθήσαμε πέρυσι και φέτος μια προσπάθεια να τρυπώσει ο κινηματογράφος στα σχολεία της Καρδίτσας [δείτε LINK#1, LINK#2] με το πρόγραμμα προβολών "οι πιο μικρές μέρες". 

Γιατί να μη δούμε και το αντίστροφο; Το σχολείο να τρυπώνει στον κινηματογράφο!

"κοντιγιόν* και ατραξιόν"

Από παλιά και το στολίζαμε και το χορεύαμε!

Εορτή «Χριστουγεννιάτικο Δέντρο», 5-9 μ.μ. (ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΦΩΝΗ, 22.12.1928) 

στην «Άρνη»: κοντιγιόν και ατραξιόν (ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΦΩΝΗ, 23.12.1928).

Ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος αρνήθηκε να «παράσχη» την μπάντα του και γι’ αυτό απευθύνθηκε [ο Σύλλογος που διοργάνωσε την εκδήλωση] στο Μουσικογυμναστικό Σύλλογο Τρικάλων που δέχτηκε πρόθυμα. Ο δήμαρχος Αστ. Αλλαμανής, σαν έμαθε το γεγονός, προσφέρθηκε να μεσολαβήσει και να λάβει την υπόσχεση του Μουσικογυμναστικού Συλλόγου Καρδίτσας πως θα συμμετάσχει η μπάντα στην εκδήλωση [...]. Διαφορετική, όμως ήταν η άποψη του αρχιμουσικού, στον οποίο δε δόθηκε σχετική εντολή. Έτσι αναγκάστηκαν να καταργήσουν το ποσό εισόδου [...] (ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΦΩΝΗ 28.12.1928)

 __________

*το σύνολο διαφόρων ευρωπαϊκών χορών και πρόσχαρων σκηνών που διεξάγονται στο τέλος μεγάλης χοροεσπερίδας

ο Nicolas και το "Σύκο"

Αυτές τις μέρες/νύχτες θα προβληθούν σε καμιά 10ριά πόλεις της χώρα βραβευμένες ελληνικές ταινίες στο πλαίσιο της γιορτής των 10 χρόνων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η πιο κοντινή μας μάλλον είναι τα Τρίκαλα (σύντομα θα ανακοινωθεί το πότε).
Ανάμεσα σ' αυτές που θα προβληθούν είναι και το βραβευμένο "Σύκο"(2015) του Νικόλα Κολοβού.

Περιμένοντας τη νέα δουλειά του Νικόλα!

"το άλογο που" ...είμαστε

Από τότε που παρακολούθησα για πρώτη φορά το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέσα μου υψώνεται νίκη των ταινιών τεκμηρίωσης έναντι της μυθοπλασίας. Σαν το σενάριο της πραγματικότητας να μου φαίνεται πιο συναρπαστικό, πιο ζεστό, να με τραβάει.
Γι' αυτό και το ντοκιμαντέρ αυτό θα 'θελα να το δω: "Το άλογο που είμαι" του Μένιου Καραγιάννη*

____________
*Ο Μένιος Καραγιάννης γεννήθηκε στην Καρδίτσα. Στα δεκαεφτά του έφυγε από την Ελλάδα και έζησε στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στη Σουηδία. Σπούδασε κινηματογράφο στη Στοκχόλμη, όπου και εργάστηκε ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και σύμβουλος επικοινωνίας. Ύστερα από είκοσι χρόνια περιπλανήσεων επέστρεψε στην Ελλάδα και συνεχίζει να γράφει, να πλάθει ιστορίες, να συνθέτει εικόνες, άλλοτε ως σκηνοθέτης άλλοτε ως συγγραφέας. Έχει δουλέψει με ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Πρόσφατα ολοκλήρωσε μια τριλογία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, όπου περιγράφονται τρεις ιδιαίτερες προσωπικότητες. Πρώτη ταινία είναι το “Σκάπετα”, δεύτερη το “ΑΡΙΚΑ. Α.” και τρίτη το «Lowland”, με επίσημες συμμετοχές στα δυο τελευταία Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν τα ντοκιμαντέρ: «33.333 – Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη» (2016) και «deadline» (2017).

Ευτυχία, "όνειρα", "αφρικάνικα"

Λέξεις μπερδεμένες.
Τη λένε Ευτυχία Μητρίτσα και την πρωτάκουσα (συγχωρέστε με που καθυστέρησα) στο τραγούδι "Πουλιά Είσαστε Όνειρα" ως συμμετοχή στο δίσκο "Θεατής" του Λευτέρη Μέρου [ψάξτε τον λίγο, παρακαλώ].

Κι αν έχετε διάθεση για καλοκαίρι, ακούστε το δικό της: "Αφρικάνικα"

bombing the city!

 

Κάπου θα 'χετε δει το tag του: KTAS παντού. Υπογράφει και χάνεται. 

Όλοι ξέρουν από πού πέρασε αλλά πόσοι ξέρουν ποιος ακριβώς είναι; 

 Περνά την επόμενη μέρα και βλέπει τ' "όνομά" του; Το συζητά με την "παρέα" του;

Θα εξελιχθεί ως street artist?

η Βιβλιοθήκη που δεν έχουμε

Πόσο προτεραιότητα της δημοτικής αρχής μπορεί να είναι μια Βιβλιοθήκη;
Αλλού είναι.
Δείτε το παράδειγμα της ...Κοζάνης. Μια πόλη παρόμοιας δυναμικότητας με την Καρδίτσα. Τι Κοζάνη τι Καρδίτσα! Πολλοί μπερδεύονται. Ο Διονύσης Τσακνής στο μυθιστόρημά του "Υπό Προθεσμία" λέει πως πολλοί μπερδεύουν την Καρδίτσα με την Κοζάνη, την Καστοριά κλπ.
Κι όμως η Κοζάνη δεν είναι Καρδίτσα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

 

jolART

Υπέροχες εικόνες στο αστικό τοπίο: JoLa

Prisoner.
Karditsa 2019.

Απολαύστε την τέχνη του σε τοίχους της πόλης και πλάτη στο ντοκιμαντέρ Wall Democracy:  08:04, 15:54, 17:50, 21:44 

[Ελπίζω να με συγχωρέσει που δημοσιοποιώ ένα από τα τελευταία έργα του σε δημόσιο χώρο. Το έχετε εντοπίσει μήπως; Προσωπικά όχι.]

"υπάρχει και" ...η Κωνσταντίνα

Μια κλασική σκηνή ομαδικού φασκελώματος είναι στην ταινία Υπάρχει Και Φιλότιμο. Την σκεφτόμουν τελευταία, μιας και νομίζω πως επικαιροποιείται ακόμα και ο τρόπος έκφρασης δυσαρέσκειας. Σαν να μην πολυ-μουτζώνουμε τελευταία ως λαός.
Φέτος στη θεατρική εκδοχή της ταινίας πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Μπέζος και συμμετέχει και η Κωνσταντίνα Νταντάμη!

Τραγουδάει κιόλας (video στο 48:30)

YΓ. Πριν χρόνια στο περιοδικό ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ (σ.12)

"fall in session": the project

Μια ιδέα του Ανδρόνικου (Andronikos Trouk) κι ένα εξελισσόμενο project με κύρια βάση τη μουσική.

Υποδεχτείτε τους!

"βίντεο κλιπ σαν ταινίες μικρού μήκους"

Σχόλιο που επαναλαμβάνεται στις δουλειές σκηνοθεσίας του Κώστα Καρύδα, όπως η συνεργασία του με τον Πάνο Μουζουράκη: Αυτή Είναι Η Ζωή και τον νεοεισερχόμενο στο ευρύ κοινό, λόγω της συμμετοχής του στο Survivor3, Dr.Pips: Money.

 

Μας πρωτοεντυπωσίασε με το ταινιάκι: Ξύπνα!

Η ταινία του The Activists έχει λάβει ήδη βραβεία / διακρίσεις σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ.

πρόσωπα της Πηνελόπης

 

2013: φιλμ "Μικρά Αγγλία"

 

2016-17, σειρά "Η λέξη που δε λες"

2018, θεατρικό "Η βοσκοπούλα" 

2019 

Χαλιάσας δημιουργός

 Τον πρωτογνωρίσαμε το 2009 ως ταλέντο σκηνοθετικό που γράφει και μουσική.

Είδε ταινίες μικρού μήκους που σκηνοθετούσε σε Φεστιβάλ απ' τη Δράμα ως τις Κάννες.

Σπούδασε μουσική/σύνθεση στη Θεσσαλονίκη και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσική Κινηματογράφου.

Πέρυσι επιλέχτηκε ως Berlinale Talent.

Φέτος συμβάλλει στην εκπομπή "ΣΟΥΚΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΘ", αλλά στην ουσία κάτι άλλο μας ετοιμάζει...

επάγγελμα φωτορεπόρτερ

Πού να ξεχωρίσεις το πρόσωπό του με τόσα αίματα;
Ο Κωστής Νταντάμης σε ένα μεσημέρι έγινε viral.
Ωστόσο, δεν είναι και χθεσινός!

ΔΕΙΤΕ ΠΑΛΙΟΤΕΡΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΛΙΔΑ

κι άλλος Στέφανος με ρακέτα στο χέρι

Και μιας και λέγαμε για Στέφανο και τένις πώς να μην πάει ο νους στο Στέφανο Διαμαντή;
Από μικρός με τη ρακέτα στο χέρι, αργότερα έκατσε σε αναπηρικό αμαξίδιο και κύλησε παντού στον κόσμο. Νο18 στα 31 του χρόνια ο Στέφανος.
Δώσ' του Στέφανε!

ο Στέφανος ξαναχτυπά

Να σε γνωρίζει όλος ο κόσμος στα ...21 σου δεν είναι και πολύ εύκολο να το διαχειριστείς, ε;
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς από μικρός, λέει, ήθελε να 'ναι Νο1.
Αναγνωρισμένο ταλέντο από μικρός. Μια ζωή σε περιοδεία και γονείς που τον υποστηρίζουν να στέκεται στέρεα.
Και να τώρα εμείς να περιμένουμε να δούμε τη ρακέτα του ενάντια στο θρύλο του ...Φέντερερ!

Elias goes to ...Berlinale

Στο επίσημο πρόγραμμα του 69ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου (7-17 Φεβρουαρίου 2019) το ντοκιμαντέρ «Οταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου.

 Σε ένα χωριό του θεσσαλικού κάμπου που αργοπεθαίνει (Elias / Ηλιάς ή Ηλίας), δύο ξαδέλφια και πέντε γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν μια νέα αρχή. Με λίγη βοήθεια από τη μουσική του Βάγκνερ που παίζουν στα χωράφια και τις ιστορίες που διηγούνται για να πάρουν κουράγιο, επιχειρούν να διεισδύσουν στην παγκόσμια αγορά με τη βιολογική καλλιέργεια ενός παλιού σπόρου ντομάτας. Με χιουμοριστική και ποιητική διάθεση, η ταινία μιλάει για τη δύναμη των ανθρώπινων σχέσεων, τη σημασία να βλέπει κανείς τη ζωή με διαφορετική ματιά και να επαναπροσδιορίζεται σε δύσκολους καιρούς.

Pacman The Movie

Η περιοχή μας είναι ζηλευτό τοπίο κινηματογραφικών ταινιών.
Να μια καινούρια: Pacman The Movie.  
Υπεύθυνος γι' αυτή ο Βασίλης Παπαθεοχάρης.

Έρχεται μες στο 2019...

Αθηνά goes to BBC

Οι τηλεοπτικές σειρές των μεγάλων τηλεοπτικών ή συνδρομητικών καναλιών έχουν κερδίσει την αγάπη πολλών θεατών παγκοσμίως και δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα. 
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, σκηνοθέτρια των ταινιών Attenberg (2010) και το Chevalier (2015) ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει σειρά για το BBC.

παραδοσιακά playmobil

Η Καρδίτσα πρέπει να είναι η πόλη με την μεγαλύτερη αναλογία συλλόγων παραδοσιακών χορών ανά κάτοικο. Η αγάπη είναι κάτι που εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο.
Κι ο Πέτρος Καμινιώτης έχει χαράξει έναν ιδιαίτερο: playmogreek

δείτε σχετικό βίντεο αφιέρωμα της ΕΡΤ