ΑΝΘΡΑΚΑΣ-ΥΔΡΟΓΟΝΟΘα αφηγηθώ την εμπειρία μου, γεμάτη υδρογόνο κι ανθρακονήματα.
Τρίτη, 23 Σεπτέμβρη 2008, ώρα 7:08 μ.μ.
Η εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου "Στα χρόνια του τυφλού μουσικού" (εννοώντας τον Κίτσιο Παύλου) ξεκίνησε ήδη... Οι επίσημοι δημοτικοί άρχοντες είχαν δημοτικό συμβούλιο στις 7:30.
Ούτε θέση να καθήσω εις το Παυσίλυπον. Κόσμος πολύς και κυρίως κυρίες άνω των εξήντα με μαλλί κομμωτηρίου.
Ο ηθοποιός Φίλιππος Σοφιανός [που είναι Καρδιτσιώτης στην καταγωγή, με πατρικό όνομα "Ζούκας", το γένος Σοφιανού] διαβάζει αποσπάσματα του βιβλίου και ενδιάμεσα ακούγονται μουσικές και λόγια σχετικά με το βιβλίο. Στη δεξιά άκρη ο ζωγραφικός πίνακας του Δημήτρη Γιολδάση: "Προσωπογραφία τυφλού βιολιστή (Κίτσος)", 1950. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στα δάχτυλα του βιολιστή. Λες κι ένα ιδιαίτερο φως πάνω τους.
Δύο μέλη ενός Φιλολογικού-Αρχαιολογικού-Ιστορικού Συλλόγου Θεσσαλίας μιλούν σχετικά με τις ρίζες των λέξεων "τοπίο", "νοσταλγία", περί εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας και θεσσαλικής καταγωγής, νατουραλισμοί και ηθογραφίες μου φάνηκαν, όπως και τα λόγια ενός μαθητή του βιολιστή... Μόνο που δε με πείσαν και το βιβλίο μου ακούστηκε ως γενικόλογη αναδιήγηση.
Επειδή, όμως, μ' ενδιαφέρει η περίοδος δράσης του μουσικού αυτού, αποφασίζω ν' αγοράσω το βιβλίο... Ανοίγω στη σελίδα 9 του βιβλίου, στο σημείωμα της Φ.Λέκκα, για να περάσω την ώρα μου:
ΤΡΙΑ
Ας τον θυμόμαστε ως το λαϊκό μουσικό, που έτρεχε ως τα βαθιά του γεράματα να βγάλει πενταροδεκάρες για να ζήσει, διδάσκοντας "ευρωπαϊκή" και "βυζαντινή" μουσική στους νεαρούς αστούς και τις νεαρές αστές της πόλης.
Η εκδήλωση είχε τις καλύτερες προθέσεις ...
Τρίτη, 23 Σεπτέμβρη 2008, ώρα 7:08 μ.μ.
Η εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου "Στα χρόνια του τυφλού μουσικού" (εννοώντας τον Κίτσιο Παύλου) ξεκίνησε ήδη... Οι επίσημοι δημοτικοί άρχοντες είχαν δημοτικό συμβούλιο στις 7:30.
Ούτε θέση να καθήσω εις το Παυσίλυπον. Κόσμος πολύς και κυρίως κυρίες άνω των εξήντα με μαλλί κομμωτηρίου.
Ο ηθοποιός Φίλιππος Σοφιανός [που είναι Καρδιτσιώτης στην καταγωγή, με πατρικό όνομα "Ζούκας", το γένος Σοφιανού] διαβάζει αποσπάσματα του βιβλίου και ενδιάμεσα ακούγονται μουσικές και λόγια σχετικά με το βιβλίο. Στη δεξιά άκρη ο ζωγραφικός πίνακας του Δημήτρη Γιολδάση: "Προσωπογραφία τυφλού βιολιστή (Κίτσος)", 1950. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στα δάχτυλα του βιολιστή. Λες κι ένα ιδιαίτερο φως πάνω τους.
Δύο μέλη ενός Φιλολογικού-Αρχαιολογικού-Ιστορικού Συλλόγου Θεσσαλίας μιλούν σχετικά με τις ρίζες των λέξεων "τοπίο", "νοσταλγία", περί εθνικής και πολιτισμικής ταυτότητας και θεσσαλικής καταγωγής, νατουραλισμοί και ηθογραφίες μου φάνηκαν, όπως και τα λόγια ενός μαθητή του βιολιστή... Μόνο που δε με πείσαν και το βιβλίο μου ακούστηκε ως γενικόλογη αναδιήγηση.
Επειδή, όμως, μ' ενδιαφέρει η περίοδος δράσης του μουσικού αυτού, αποφασίζω ν' αγοράσω το βιβλίο... Ανοίγω στη σελίδα 9 του βιβλίου, στο σημείωμα της Φ.Λέκκα, για να περάσω την ώρα μου:
"Πόλεις που δεν κουβαλάνε κάποιο αρχαίο ή βυζαντινό παρελθόν αναζητούν μοιραία τα σύμβολά τους σε εποχές πιο πρόσφατες, οι οποίες εξάπτουν λιγότερο τη φαντασία και συντηρούν πιο δύσκολα την αυτοεκτίμηση και τους συλλογικούς μύθους μιας κοινωνίας..."Κι οι ομιλητές να συνεχίζουν να λένε για τον "τυφλό", για τον "γκαβό" μουσικό. Πόσο μ' ενόχλησε η εμμονή με τον προσδιορισμό αυτό! Ε, εντάξει, ήταν τυφλός. Κατάφερε όμως να πείσει τους υπόλοιπους να τον αντιμετωπίζουν ισάξια. Του ταιριάζει να τον θυμόμαστε ως τυφλό; Κι ο Μπετόβεν ήταν κουφός!
ΤΡΙΑ
Ας τον θυμόμαστε ως το λαϊκό μουσικό, που έτρεχε ως τα βαθιά του γεράματα να βγάλει πενταροδεκάρες για να ζήσει, διδάσκοντας "ευρωπαϊκή" και "βυζαντινή" μουσική στους νεαρούς αστούς και τις νεαρές αστές της πόλης.
Η εκδήλωση είχε τις καλύτερες προθέσεις ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου