Όταν άρχισα να γράφω στο SOUL -το 2006- ο Στέφανος Τσιτσόπουλος (διευθυντής) μού πρότεινε να κάνω κανένα θέμα για την Καρδίτσα που να ταιριάζει στο περιοδικό. Ο καιρός περνούσε κι άλλα θέματα αναλάμβανα.
Aπό το καλοκαίρι του 2008, όμως, που ξεκίνησα το blog τούτο, άρχισαν να ξεφυτρώνουν οι πρώτες ιδέες. Πρότεινα, λοιπόν, κατά τον Οκτώβρη, να κάνω θέμα τον Iannis Michalou(di)s και τον Αλέξανδρο Βασμουλάκη, παραπέμποντας στο ΑΝΘΡΑΚΑΣ-ΥΔΡΟΓΟΝΟ-3. Και τότε, ήρθε η πρόταση από το περιοδικό να κάνω ένα ...αφιέρωμα στην Καρδίτσα, όπως θέλω εγώ να το δω...
Στην αρχή ξεκίνησα με τα πρόσωπα που είχα ήδη προτείνει και άλλους φιλοξενούμενους του blog κι ύστερα μιλώντας με τον ένα ανακάλυπτα κι ένα καινούριο κι ένα ακόμα πιο φρέσκο και εκπληκτικό.
Για καλή μου τύχη βρήκα και το Βασίλη Σπύρου, το φωτογράφο του θέματος, και έτσι, μέχρι το τέλος Δεκέμβρη ολοκληρώθηκε το project.
Πιστέψτε, καθένα κομμάτι άξιζε να γίνει ξεχωριστό θέμα. Όλες τις σελίδες του περιοδικού ήθελα! Ή καλύτερα: ίσως με ένα ντοκιμαντέρ για την Καρδίτσα να ένιωθα πιο ικανοποιημένος. Συζητήσεις, επικοινωνίες, συναντήσεις, φωτογραφήσεις:
Τον Λάμπρο Φιλίππου τον φωτογραφήσαμε μεσημέρι Χριστουγέννων στα τρένα. Ευτυχώς είχε κρύο και δε μας πήρε είδηση ο σταθμάρχης. Και τι φωτογραφίες! Αν επισκεφτείτε το myspace του Λάμπρου, θα δείτε κι άλλο υλικό από κείνη τη μέρα.
O George Hascancer! Το παιδί μυστήριο. Ευτυχώς -τελικά- πείστηκε να συμμετάσχει. Και μου'στειλε κι άλλα έργα του - παρεμβάσεις. Μία προϋπόθεση, είπε. Καμιά λεζάντα.
Με τον Michalou(di)s σχεδόν ξεχνιόσουν να μιλάς, να μιλάς, να μιλάς... Ποιητή να τον πεις; Σίγουρα καλλιτέχνη. Κι έτσι ξεκίνησα και πήγα ως την Κτημένη, να δω το εργαστήρι του, να μιλήσω με τον κόσμο στη γειτονιά. Ωραία βόλτα.
Γιατί ο JoLa; Οι UMC's production; Τι παιδιά κι αυτά; Τώρα -πλέον- οι υπογραφές (tag) στους τοίχους της πόλης έχουν πρόσωπο, έχουν ταυτότητα. Κι ο thodoris852 που μιλάμε στον msn...
Κι οι Deathvalves που ίσως έκαναν την τελευταία ζωντανή εμφάνιση συγκροτήματος στο ΠΑΥΣΙΛΥΠΟ, πριν γίνει Α.Ε. Ωραία βραδιά και κείνη. Το cd παίζει συνεχώς στο αυτοκίνητό μου.
Ο Απόστολος ο Παληός. Καρδίτσα, Βερολίνο, Αθήνα, Χανιά. Και ενδιάμεσα, μια μέρα με χιόνι, εμείς τον ανεβάζαμε στο μπαρ του υπό κατασκευή τότε εστιατορίου στο ξενοδοχείο ΑΡΝΗ για τη φωτογράφηση. Αυτό ενέπνευσε το φωτογράφο μας. Ώσπου έρχεται μια κυρία και ρωτάει: "Θα αργήσετε;", νομίζοντας πως είμαστε της κατασκευαστικής ομάδας.
Ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης, ο Γιώργος Τσούκης, οι περαστικοί της οδού Βάλβη...
Τους ευχαριστώ όλους που με εμπιστεύτηκαν. Τους ευχαριστώ που μου δώσαν την ευκαιρία να γνωρίσω αυτή την Καρδίτσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου