Θάλασσα δεν έχουμε. Το λιμάνι, όμως, που σε παίρνει μακριά είναι ο σιδηροδρομικός σταθμός.
Ώρες ώρες, κυρίως κυριακάτικες, νομίζεις πως η ακρογιαλιά μετακόμισε στις γραμμές των τρένων. Κι είναι ένα τρένο που φέρει δελφίνια και πετούμενα για να σε πάει ως τις κοντινές παραλίες.
[διαβάστε παρόμοιο θέμα σε εφημερίδα της Λάρισας]
Και το χαιρόμουν που το 'βλεπα να 'ρχεται, να φεύγει το τρένο-κύμα που έφτασε ως τον κάμπο για να πάρει μαζί του λουόμενους και λουόμενες, που γυρίζουν μυρίζοντας αλμύρα και αντηλιακό, φορώντας σαγιονάρες και καπέλα.
Μπούμερανγκ η διαφήμιση της εταιρίας (2012) για καθαρά τρένα, πολεμώντας τα γκράφιτι που ταξιδεύουν.
Ιδού ποια η πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου